PAT! DİYE

Hayat kendi içinde her ne kadar karmaşık olsa da aslında onu karmaşık hale getiren biziz sevgili okuyucu ve tabii ki diğer insanların hayatlarımıza attığı düğümler de bu karmaşıklığı büyüttükçe büyütüyor. Yapmamız gereken, kendimizi gerçekleştirmek gibi güzel bir amacımız varken, bunun farkına varamadan yaşayıp ölmek ne kadar kötü bir durum, bunu anlamamız ve öyle yaşamaya devam etmemiz gerekiyor.   Kendimizi sevgi dediğimiz şeye kaptırmış gidiyoruz, karşılık alamadığımızdan yakınarak. Sevdiğimizin de bir birey olduğunu, onun da fikirleri olduğunu unutuyoruz. Değer verdiğimizi sanarak karşımızdaki insana zarar veriyoruz. Sevginin karşılıklı olması gerektiği hiç birimizin aklına gelmiyor. Daima aç gözlü bir şekilde istediğimizin olmasını bekliyoruz hak edip etmediğimizi bilmeden. Elimizdekilerle yetinmek yerine sürekli şikayet ediyoruz.

  Evimiz, arabamız, sevdiğimiz olmadan yaşayamam diyoruz kendi benliğimizin kaybının farkına varmadan. İşte tüm sıkıntıların cevabı yine insanda bitiyor. Bütün mutluluğun sırrı barışmakta, başkalarıyla değil önce kendimizle. Mutlu olmanın kendinizde bittiğini başkalarına bağlamanın doğru olmadığını anlamanız gerekiyor sevgili okuyucu. Başkalarından beslenerek mutluluğunuza mutluluk katmak en çok kendi içinde mutlu olmanın farkında olduğumuzda kocaman olur. Lisede bir tarih hocamızın güzel bir duası vardı, bende yazımı o dua ile tamamlamak istiyorum. 'Rabbim uyandırsın'.

Bir tavsiye: Sertap Erener-Bir Varmışım Bir Yokmuşum