Bir ömür zamanla nasıl heba edilir? Ya da doğru soru gülmeleri
zamanla nasıl azalır, neden azalır. Bu gülmeleri azaltan şey bulunup imha
edilse tekrar yerine gelir mi o samimiyet? Hayatta belli noktalar oluyor hani
bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak düşüncesinin beyni tırmaladığı
gibi. Olmaz çünkü bilirsin bir umut bir kurtarıcı bir mucize beklersin ama
gelmez. Beklenen bir şey genelde gelmez zaten. Bir şeylere devam edebilmek için
insan kendi içinde o gücü, motivasyonu bulmak zorunda. Sabah işe geldiğimde
yüzde on şarjım kaldı diye ofurdanıp pofurdandım. Ve böyle gitmez dedim. Gitmez
çünkü kendi asık suratımdan hoşlanmıyorum. Şebo diyor ya artık kısa cümleler
kuruyorum diye, galiba kısa cümleler kurmaya başlama zamanı çoktan geldi. Artık
belirsiz, saçma, mantıksız durumlar yaşamak istemiyorum. Hani yaşlılar diyor ya
kafam götürmüyor diye, aynen onun gibi. Ben artık derslerime çalışayım, çokça
kitap okuyayım, rüzgara karşı değil onunla birlikte saçlarımı savurayım ve
omuzumdaki yükleri atayım istiyorum. Aklım devamlı meşgul olmasın istiyorum. Sanırım
en çok ihtiyacım olan şey huzur. Onu bulursam ellerinden sıkı sıkı tutacağım. Bu
bir yorgunluk, bitkinlik, bezmişlik yazısıydı sevgili okuyucu. Ne diyelim bu
hale gelmeme sebep olan başta kendim, kendi düşüncelerimden sonra da insan
ögesinden kurtulmam dileğiyle… Bir Tavsiye: Yüzyüzeyken Konuşuruz- Kendi Evimde Deplasmandayım
