İnsanın aklına bir
kere gitme isteği düştüyse, her anı en ufak fırsatı bile değerlendirmek
istiyor. Bu kaçışlar yeri geliyor günü birlik, yeri geliyor yapılabilecek kadar
çok tatil, yeri geliyor kimsenin olmadığı bir parkta bankın üzerinde geçen
saatler veya uyumadan önce kurulan, gerçeklikten kaçılan hayal ve rüyalar
olabiliyor. Biraz imkan ve sorumluluklar çerçevesinde şekilleniyor. Neticede hepimizin
kendimize iyi geldiğini düşündüğümüz bir kaçış yolu vardır. Bazen o kadar zor
olur ki gerçeklikten kopmadan gerçeklerden kaçmak, bazen de kaçış yolunu
gördüğün rüyalar olur, ‘olur mu ki’ diye sorarsın kendine. Sonra sabah kendi
kendini yine ‘öyle bir rüya’ şarkısını mırıldanırken bulursun. En kötüsü de unutmak
sanırım. Uyumak benim için hep bir kaçış yolu olmuştur. Benim gibiler bilir bir
şeyi çözemediğimiz zaman ‘biraz uyuyayım da geçer’ deriz. Uyanınca düşüneyim
diye düşünür, uyanınca aynı griye gözlerimizi açarız. Her şey, her durum bir
süreçtir. Bilirsin. Bazen bir gün özlemeyinceye kadar özlemen gerekir. Bilirsin.
Neyi ne kadar çok ararsan bulamazsın. Bilirsin. Bazı duygular için bir an
duraksaman gerekir. Bilirsin. Beklemek her kapıyı açar mı diye sorar O’na
güvenirsin. Herkesin değerli gördüğü şeylerin sence bir değeri yoktur. Bilirsin.
Koloni halinde yaşanan maddeci sistemin zararlarını bilirsin. Değiştiremezsin. Bir
gün ilk trenle gitmek istersin. Gidersin. Geziden sonra görüşmek dileğiyle. Bugünkü
şarkıyı kendime ithaf ediyor ve kendime ‘gayret et’ diyerek yazımı bitirmek
istiyorum. Her kaçış fırsatını değerlendirmeniz dileğiyle.
Bir Tavsiye: Düş Sokağı
Sakinleri- Gitmem Gerek Bu Şehirden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder