CORPSE BRIDE

2001 yılı yapımı Corpse Bride animasyon filmler içinde Tim Burton'un işin içinde olması sebebiyle kendini diğer animasyonlardan ayırıyor. İçinde çoğunlukla müzikal ögeleri barındıran film, sevimli zombilerin danslarıyla kendini daha çok sevdiriyor. İşte size ölü gelinin hislerini anlatan küçük bir bölüm;

"bir muma dokunduğumda hiç acı duymam,

bıçak batırsanız hiçbir şey olmaz,
onun kalbi atıyorken ben burada ölüyüm
ve de içim sızlıyor.
Gel de gerçek değil de
sanki hala dökecek gözyaşım var.
Bir muma dokunduğumda hiç acı duymam,
güneşte ve yağmurda hepsi aynı,
kalbimde derin bir yara, çarpmıyor ama sızlıyor
içimdeki bu sızı gerçek değil sanırım.
Evet bir ölüyüm fakat hala dökecek gözyaşım var"

Bir bakıma yarım kaldığımız her olay sonunda biz de küçük parçalar halinde birer zombiye dönüşmüyor muyuz? Bir çoğumuz sadece nefes alıyor ama yaşamıyor. Hayat şartları, zorluklar, yorucu işler, kötü insanlar, hayal kırıklıkları, düşüncesizce yapılan her hareket, hayvanlara yapılan zulümler, insanın kendi türüne hak ettiği değeri vermemesi, kontrolsüzlük, nefretle büyütülen çocuklar, güç mücadeleleri, kesilen her ağaç, nasıl bu kadar kötü olabiliyorlar dediğimiz her olay, komşusu açken tok yatan bizler... ve daha birçokları.

Hepsinin sonunda hepimiz tam anlamıyla zombileşmiş olcağız, keşke biraz farkında olsak ve fark ettirebilsek..

Filmdeki ölülerin bizden daha canlı olduğunu fark ettiğimden yazdım bu yazıyı, umarım az da olsa bir şeyler yaparız da hepimiz kıyametin en yakın zamanda kopması için dua ediyor olmayız. İyi haftalar.