YUPİİ

GÜNCE-3

Uzun zamandır geçirdiğim zor zamanların üzerine eklenmeler devam ediyor sanki. Evet sınav, dünyaya gelme amaçlarımızdan birisi bu değil mi? Zorluklarla nasıl başa çıktığımız bizi oluşturan temel şeylerden biri, belki de en önemlisi. Baş edeceğiz, uğraşıp iyiye güneşe doğru yüzümüzü dönmeyi başaracağız. Bilmiyorum hani “let her go” diye bir şarkı var ya olmadığında anlarız diyor, gittiğinde. Sağlıkta öyle belki hiç eskisi gibi olmayacak başka bir olgunluk katıyor insana her damla ile daha bir kabulleniş sonra geriye dönüp bakıyorsun. Ne oldu, neler yaşandı, ne öğrendim, kimler kaldı yanımda, hangi tepeleri aştım, hangi sularda boğuldum diye. Ben güzel yaşadım yani beni seven bir ailem var en başta, belki hayatımdaki en kıymetli olan kardeşim var asla yeri değişmeyecek ne kadar kızsam ne olursa olsun koşulsuz kucaklayacak kucaklayacağım. Okul hayatım boyunca eğlenceli sınıflarda oldum, çok güldüm doyasıya kahkaha attım. Çok sevdim, çok sevildiğimi sandım. Arkadaşlıklar konusunda pek şansım olmadı. Hiçbir zaman gözüm kapalı bir şeylere atlamadım biraz fazla düşündüm belki bilmiyorum bazen çok koruyucu oldum ama faydasını da gördüm. Çoğu kez de yalnız kaldım. Yalnızlığı sevdim. Kendimi geliştirmek için uğraştım, çok okudum ama daha çok okumalıydım. Sanatı ve onunla ilgili olan her şeyi çok sevdim. Aslında çok garibime giden bir şey yaşadım kitap gibi açık kendini anlatabilen beni, beni sevenlere sorsam anlatamazlar. Bunu çok kez deneyimledim. Yani en sevdiği renk, dizi, kitap, film, hayalleri ne bu kızın, ne yapmak istedi, ne hissetti aslında ne anlatmak istedi diye beni çok sevdiğini söyleyenlere sorsalar bunlara cevap veremezler niye bilmiyorum ama anlamaya çalışmayan anlamıyor ya da tanımıyor bilmiyorum. Sen şunu çok seversin diye düşünülmüyor. Herkes çok meşgul sanırım. Her neyse artık birilerinden bir şey bekleme zamanı değil. Kendi kendimi ayağa kaldırma zamanı, eğer bir şansım daha olursa boşa vakit harcamak yok. Kendime söz.

Bir Tavsiye: Sima- Her şeye rağmen