Ben ki hiçbir dilde tutmamış.
tutunamamış yaşama...
Neden konduğum her dalın altında
bekler bir çocuk sapanla?
-Çünkü kardeşim,
kanatların varsa uçacaksın!*
Hani bazen yolda yürürken o
kadar kalabalık içinde sanki sizde bir sıkıntı varmışta herkes normalmiş gibi
hissettiniz mi? Cevabınız 'evet' ise size güzel bir haberim var. Onlar sizin
gibi olamıyorlar ondan bu kadar yargılayıcı, ön yargılı ve sıkıcılar. Alışagelmiş
ve hep aynı devam eden durumlara 'neden' diye sormamak bize değişmemeyi
getiriyor, yani yerinde say, senden önce böyleydi böyle devam edecek kafası.
Bana göre en tehlikeli ve yenilik getirmeyen davranışlar silsilesi buradan
çıkıyor. Yalnız bu söylediğimle şunu demek istemiyorum 'her şeyi bir mantığa
oturtup yapalım', demek istediğim bu böyle olacak denildiği zaman bir yerlerde
hep öyle olması gerekmeyen bir şeyler muhakkak vardır. Biraz karışık anlatmış
olabilirim ama kendinizde ve çevrenizde yapılan otomatik davranışları,
tepkileri bir gözlemleyin sizde şaşıracaksınız.
Siz hayal dünyanızı, kafanızdaki
renkleri, güzel kalbinizi, yaşam sevincinizi, kafanızın içinde zıplayan
tavşanları, gökyüzünü, insanları, kahkahalarınızı ve kanatlarınızı çok sevin.
Ben normalim diyenler ellerinde sapanlarıyla beklemeye devam etsinler, hem
onlar fazlasıyla sıkıcı. Siz kanatlarınızla uçmaya devam edin ve asla
kendinizden şüpheye düşmeyin ve uzanıp kendi yanaklarınızdan öpün.
*Sapan/Esin Arık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder